گفتم بدوم تا تو همه فاصله ها را
                              تا زودتر از واقعه گويم گله ها را

چون آينه پيش تو نشستم که ببيني

                              در من اثرِ سخت ترين زلزله ها را

پر نقش تر از فرشِ دلم بافته اي نيست

                              از بس که گره زد به گره حوصله ها را

ما تلخيِ "نه" گفتنمان را که شنيديم

                              وقت است بنوشيم از اين پس "بله" ها را

بگذار ببينيم بر اين جغد نشسته

                              يکبار دگر پر زدن چلچله ها را

يک بار هم اي عشقِ من، از عقل مينديش

                              بگذار که دل حل بکند مسئله ها را

------------------------------------------------------------------

 
مي‌نوشمت که تشنگي‌ام بيشتر شود

 
 
---------------------------------------
مي‌نوشمت که تشنگي‌ام بيشتر شود

                                آب از تماس با عطشم شعله‌ور شود

آنگاه بي‌مضايقه‌تر نعره مي‌کشم

                                تا آسمان ِ کر شده هم با خبر شود

آن‌قدرها سکوت تو را گوش مي‌دهم

                                تا گوشم از شنيدن ِ بسيار کر شود

تو در مني و شعرم اگر «حافظانه» نيست

                                «عشقت نه سرسري ست که از سر به در شود»

آرامشم هميشه مرا رنج داده‌است

                                شور خطر کجاست که رنجم به سر شود؟

مرهم به زخم ِ بسته که راهي نمي‌برد

                                کاشا که عشق مختصري نيشتر شود

 

----------------------------------------------------------------------------------